Kamina dunyosi

Хуллас... Мақола бошини “хуллас” билан бошлайман, деб ўйламагандим. Нима бўлганини ҳамма жуда яхши билади. Эслатиб ўтириш шарт эмас. Энди фақат келажак ҳақида қайғуриш лозим. Оҳ-воҳдан фойда йўқлиги маълум. Биз нима қиламиз? Яъни журналистлар энди нима қилади? Уларнинг қўлидан бировни жазолаш келмайди. Улар фақат воқеани таҳлил қилиб беради, айбсиз ва айбдорни топади, тамом!

“Юз ўгирдими, демак, севмаган”, деган эди бир пайтлар жуда машҳур бўлган актёр Висоцкий. Умуман, рус санъатида бир қанча яхши актёрлар бўлган ва ҳозир ҳам бор. Рус адабиёти эса ўзига яраша салмоққа эга. Бугунги бизнинг қаҳрамонимиз асли ташқаридан қараганда адабиётга алоқаси йўқдек, лекин унинг ички дунёси, у ижро этган роллар ва образлар унинг адабиётга нақадар ошно эканини исботлайди. Пушкин ва Есенинни ижро этиш ҳазилакам иш эмас, ахир улар ҳар иккиси икки хил дунё. Демак, бир бошидан бошлаймиз.